روایت است که شبی ، علی (ع) تا سحر به عبادت مشغول بود. چون صبح شد، نماز صبح را به تنهائی خواند و استراحت کرد. رسول خدا (ص ) که آن حضرت را در جماعت صبح ندید، به خانه او رفت. حضرت فاطمه (س ) از شب زنده داری علی (ع) و عذر او از نیامدن به مسجد سخن گفت . پیامبر فرمود: پاداشی که بخاطر شرکت نکردن در نماز جماعت صبح ، از دست علی (ع) رفت ، بیش از پاداش عبادت تمام شب است .
رسول خدا (ص ) فرموده است : ((لان اصلّی الصبح فی جماعه احب الی من ان اصلّی لیلتی حتّی اصبح ))
اگر نماز صبح را به جماعت بخوانم ، در نظرم محبوب تر از عبادت و شب زنده داری تا صبح است .
